23-07-2019 - dag 9

Vanochtend toch maar de wekker gezet om 7.15 uur omdat we vandaag in ieder geval een ruim een uur moeten rijden naar Kennedy Space Center. Na het aankleden even ontbijten. Voor het eerst in een week gewoon op onze eigen plek en dat is best even lekker. Ik at buiten in de overdekte tuin. Alle tuinen hebben een soort kooi met gaas waarmee alles is afgesloten. Ik denk voor insecten en ander ongedierte. Toen Dion en Twan ook beneden waren, hebben we de nieuwe koeltas met harde plastic bak gevuld met ijs dat in het vriesvak van de koelkast wordt geproduceerd. Daar de flesjes drinken en water in gezet en toen op weg.
Eenmaal op de highway moesten we achter elkaar om de zoveel meter even van de weg af om door de tol te rijden. Het ging steeds om bedragen tussen de 1 en 3 dollar. Heel onhandig want op sommige plekken kon je alleen maar contant en gepast betalen. Het schijnt dat er ook een optie is om op nummerbord een pas te laten registreren waarmee er dan door foto’s per poort van je nummerbord automatisch geld wordt afgeschreven van je creditcard. Maar daarover heeft Hertz ons niets laten weten. Misschien kunnen we het morgen vragen bij het infopunt op het park.
Rond 10.30 uur waren we er. Het was nog niet bijzonder druk dus nadat we binnen waren, hebben we vrijwel direct de bus gepakt naar het Apollo centrum. Dat ligt in het beveiligde gebied van NASA achter het hek. Met de bus reden we langs de hal waar de raketten en space shuttle gebouwd worden. Nadat de bouw is afgerond, worden ze rechtop staand vervoerd naar het lanceerplatform. Daarvan zijn er meerdere. Dat vervoer gaat heel langzaam op grote plateaus die op rupsbanden bewegen over geïmporteerde rivierstenen onder ijzer er in zodat er geen vonken ontstaan door de wrijving met de rupsbanden. Het plateau beweegt slechts 1 mile per uur = 1,6 km per uur.
In het gebouw waar wij werden afgezet werd van alles verteld door tentoonstelling maar ook door beelden over het Apollo programma. Er zijn diverse vluchten gedaan met de Apollo waarbij er 2 zo mis gingen dat er dodelijke slachtoffers vielen. De capsule waarin de astronauten zitten is echt heel klein. Je wordt er claustrofobisch van. Rond 14-14.30 zochten we een plek om wat te eten. Een kleffe burger met patat.
Daarna gingen we naar buiten. Op zoek naar de bussen die ons konden terug brengen naar het Visitors complex. Daar liepen we het gebouw in de van de space shuttle, Atlantis. Het idee achter de space shuttle kwam voort uit de wens tot hergebruik van ruimtevaartuigen en de behoefte astronauten veilig te kunnen laten terug keren. Dat is ook met de space shuttle helaas niet alle keren gelukt maar er zijn toch veel missies uitgevoerd waarbij er diverse materialen mee genomen zijn de ruimte in. In de space shuttle is een ruim waar met gemak een touringcar in past. Zo is ook het ISS (ruimte station) gebouwd in een internationale samenwerking (Rusland, Amerika, Europa).
De indeling van de tour door het gebouw is goed doordacht en neemt je mee in het ontstaan, het ontwerp, de bouw en de lancering van de shuttle. Uiteindelijk kwamen we in een ruimte waar echte Atlantis werd onthuld en waar je als bezoeker omheen geleid wordt. We hebben ons ook laten opsluiten in een soort simulator waar een lancering van de shuttle werd na gebootst. Dus hingen we achterover met de benen omhoog en uiteindelijk voorover voor de landing alles met een hoge portie door elkaar schudden en rammelen.
Nadat we dit gebouw waren doorlopen hebben we het laatste gebouw dicht bij de ingang nog bezocht “Heroes en Legends”. Hier werden we ook door drie ruimte geleid. Eerst weer een algemeen verhaal met de strekking dat ruimtevaart steeds vragen beantwoord en dat ieder antwoord weer leidt tot nieuwe vragen. Dat het er om gaat steeds meer te ontdekken en te begrijpen. Vervolgens stonden we in een ruimte waar een 3 D film werd vertoond en toen liepen we door een ruimte met alle Amerikaanse astronauten op een afbeelding naar buiten de uitgang door naar de auto. De parkeerruimte was inmiddels grotendeels leeg.
Ook op de terugweg weer diverse tolpoorten door. Maar het kleingeld bij elkaar zoeken is ook een uitdaging. Wij zijn gewend dat we op de munt duidelijk kunnen zien wat de waarde is maar dat is hier niet het geval. We komen bij een poort waar alleen met muntgeld of met een pass betaald kan worden dus we moeten wel alles bij elkaar schrapen. Dat duurt even. Achter ons wordt getoeterd. Dat kunnen ze hier goed. Toeteren…als het te lang duurt. Als Rich een hand vol munten heeft waarvan wij denken dat het samen 1 dollar is, moet hij het in een soort opvangbak gooien. Dus hij gooit en ……shit de helft ernaast…..!! Dus uit de auto gekropen en restant munten in de bak waarbij de teller aangeeft dat we 35 cent teveel hebben verzameld. Wat een land!! Ze moeten toch echt eens kijken in Frankrijk.
Rond half negen waren we terug in het huisje en aten we hotdogs en het restant van de pizza van gisteren. De heren gingen nog even plonzen in de jacuzzi. We lagen mooi op tijd in bed. Morgen even niets op het programma dus eerst maar eens lekker uitslapen.